شب مبعث 1433

باسمه تعالی

هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ[1]

یکی از مهم ترین روزهایی که ما برای مسلمانان ، و بلکه برای اهل عالم قائل هستیم، روز مبعث است.

بعثت یعنی برانگیختن. قران در تعابیر متعددی به این امر اشاره می کند؛ که یک جا سخن از بعثت شخص پیامبر است و جایی اشاره به تاثیر این برانگیختگی در امت دارد.

برانگیختگی را مثالی بزنم: دانه گیاهی زیر مقداری خاک پنهان است. در اثر آبیاری و تغذیه و هدایت درونی و استعداد ذاتی ، خاک را می شکافد و بیرون می آید. این برانگیختگی است. گاهی چیزی دارای انرژی درونی از طریق دریافت نیروهای بیرونی ، امواجی را از خود ساطع می کند . این هم نوعی برانگیختگی است. این بعثت در شخص پیامبر است.و موج آن ، برانگیختگی امت اوست. لذا در روز قیامت، هر امتی را با پیامبرش شناسایی و رده بندی می کنند. فصل مشترک همه پیامران این است که آنها را خدا به درجات مختلف برانگیختگی، برانگیخت و آثار موج آنها به اطراف وارد شد. گاه این اثر محدود بود به خانواده، گاه به یک قوم خاص و برخی اوقات کافة للناس[2] .  برخی پیامبران حتی تاثیراتشان از دایره انسان به دایره جنیان صادر شد. جن موجودی است که از جنس ما نیست ودارای اختیار است و برای آنان هم پیامبرانی از جنس خودشان بوده است. منتهی تعداد محدودی از پیامبران انسیان، بر اجنه هم پیامبری داشته اند و حضرت رسول (ص) یکی از آنان است. شاید حضرت دانیال و حضرت موسی و حضرت ابراهیم و حضرت اسمعیل صادق الوعد علیهم السلام هم چنین بوده باشند. برخی از پیامبران، مستقیما بر اجنه پیامبری می کردند و برخی دیگر

بقیه در:

ادامه نوشته